پخش زنده
امروز: -
کتیبه «عینالروم» اشنویه، قدیمیترین سنگ نوشته اورارتویی با مضمونی در ارتباط با آب است؛ کتیبهای که وقفنامه اهدا آب چشمهای به همین نام به مردم منطقه به شمار میرود و اهمیت مایه حیات را در حدود سه هزار سال قبل بازگو میکند.

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما ، کتیبه ارزشمندو تاریخی « عین الروم » که در سال ۱۳۹۳ شمسی توسط میراث فرهنگی در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است، دارای ۱۵۰ سانتیمتر ارتفاع بوده و به صورت هلالی شکل بر سر چشمه «عینالروم» قرار دارد.
چشمه و کتیبه تاریخی «عینالروم» در شمال شهرستان اشنویه در مسیر جاده اشنویه به ارومیه قرار دارند و کتیبه مذکور ، مربوط به دوره اورارتویی است که در آن به ساخت چشمه توسط «منوا» پادشاه اورارتو اشاره میکند.
«اوراتو» نام تمدّنی در عصر آهن است که از نقطه نظر گستره جغرافیایی، این تمدن در شمال غرب و غرب ایران، اطراف دریاچه ارومیه، دریاچه وان ، سرزمین کوهستانی ارمنسان، مناطقی از گرجستان و ناحیه آناتولب شرقی ترکیه امروزی قرار داشت.
چشمه دارای آبی بسیار گوارا و املاح معدنی است؛ روستاهای همجوار و رهگذران از آب چشمه برای مصارف خانگی استفاده میکنند و، چون آب دارای املاح معدنی بوده و رسوب ندارد، برای همین از آن استفاده میکنند.
کتیبه «عینالروم» اشنویه، قدیمیترین سنگ نوشته اورارتویی با مضمونی در ارتباط با آب است؛ کتیبهای که وقفنامه اهدا آب چشمهای به همین نام به مردم منطقه به شمار میرود و اهمیت مایه حیات را در حدود سه هزار سال قبل بازگو میکند.
«ولفرام کلایس»، باستانشناس شهیر آلمانی درباره این کتیبه مطالعه کرد و آن را متعلق به دوران پادشاهی «منوا» (۸۱۰ - ۸۲۵ قبل از میلاد مسیح) از پادشاهان اورارتو دانست.
بر اساس مطالعات این باستانشناس، «منوا» در این کتیبه خود را پادشاه سرزمین اورارتو معرفی کرده و از کلمهای به نام «لوگال» در ارتباط با این چشمه استفاده کرده است.
به گفته کارشناسان، «لوگال» در سومری باستان ، کلمهای بوده که از لحاظ مفهومی به معنی « در ارتباط با مردم» یا « در جهت استفاده مردم » به کار میرفته و میتوان با مطالعهای دقیق در متن به جا مانده در این کتیبه، آن را به عنوان وقفنامهای تفسیر کرد که در آن پادشاه اورارتو، آب این چشمه را به عنوان هدیهای از طرف خود به اهالی منطقه تقدیم کرده است.
«اشنویه» یا «شنو» ، همان شهر تاریخی سرسبزی است که در سفرنامههای مستشرقین و جهانگردان ادوار پیشین ، از آن به عنوان قصبهای با درختان و باغهای فراوان یاد میشود ، این شهر به جهت قرار گرفتن بر سر راه تجارت با ملل همسایه، دارای مردمانی تاجر، کشاورز یا دامدار بوده است.