تولید ۷۵ درصد پارچه موردنیاز کشور در داخل

 

 

وی با بیان اینکه ارزبری واردات پارچه برای کشور در سال ۱۴۰۲ حدود ۷۵۰ میلیون دلار برآورد می‌شود، گفت: از این میزان ۱۰۵ هزار تن معادل حدود ۵۸۰ میلیون دلار آن مربوط به پارچه‌های تاروپودی از جنس الیاف مصنوعی است و پس از آن، پارچه‌های رومبلی با ارزش وزنی حدود ۱۱ هزار تن و ارزش دلاری ۶۲ میلیون دلار وارد کشور می‌شود.

 

دبیر انجمن صنایع نساجی با اشاره به حذف ارز ترجیحی برای واردات پارچه از فروردین ماه امسال افزود: این محدودیت تنها مربوط به ردیف تعرفه‌های پارچه‌های رومبلی است که تنها یک دهم از کل حجم بازار پارچه کشور را شامل می‌شود و برای واردات انواع دیگر پارچه‌ها محدودیتی وجود ندارد.

 

رئوف همچنین، مجموع واردات در صنعت نساجی و پوشاک را، چهار برابر صادرات در این صنعت عنوان کرد و گفت: در سال ۱۴۰۲، حدود ۲ میلیارد و ۲۰۰ میلیون دلار واردات در صنعت نساجی و پوشاک به ثبت رسیده که شامل مواد خام پایه و مواد واسطه‌ای می‌شود و در مقابل، مجموع صادرات در ردیف تعرفه‌های این صنعت ۵۵۰ میلیون دلار برآورد شده که بخش عمده آن نیز مربوط به صادرات فرش ماشینی و کفپوش و موکت است. 

 

 

وی چند نرخی بودن ارز را یکی از مشکلات جدی تولیدکنندگان عنوان کرد و گفت: چند نرخی بودن ارز نه تنها مشکل صنایع نساجی، بلکه مسئله اصلی برای همه صنایع است. در حال حاضر اختلاف بین ارز ترجیحی و ارز مبادله‌ای زیاد است و این یعنی تنبیه صادرات و تشویق واردات.

 

دبیر انجمن صنایع نساجی ادامه داد: درباره ارز ترجیحی نظر انجمن صنایع نساجی ایجاد وحدت رویه در کل زنجیره این صنعت، یعنی تک نرخی شدن ارز است؛ بدین صورت که ارز ترجیحی به هیچ صنعتی تخصیص داده نشود. 

 

رئوف افزود: انجمن صنایع نساجی به وزارت صمت پیشنهاد داده، تخصیص ارز ردیف تعرفه‌های واردات در صنعت نساجی را شفاف سازی کند تا مشخص شود افرادی که اقدام به واردات کرده اند، بازرگان بوده اند یا تولیدکننده؛ چراکه بیشترین واردات در این صنعت توسط افراد غیر از تولیدکنندگان انجام می‌شود.

 

وی به میزان سرمایه گذاری انجام شده در این صنعت نیز اشاره کرد و افزود: سالانه حدود ۳۴۰ تا ۴۰۰ میلیون دلار سرمایه گذاری در حوزه خرید تجهیزات و انتقال تکنولوژی در این صنعت انجام می‌شود و تولیدکنندگان در سال‌های اخیر در بحث بازسازی و نوسازی حلقه‌های مختلف تولید اقدامات موثری انجام داده اند، به طوری که از واحد‌های تولید الیاف مصنوعی و پنبه‌ای گرفته تا واحد‌های رنگرزی و چاپ و تکمیل، در حال حاضر می توانند پاسخگوی نیاز بازار داخل باشند.