سوگواری مردم استان مرکزی برای غربت شهیدان و اسیران کربلا

به گزارش خبرگزاری صداوسیما مرکز اراک؛ مردم استان مرکزی در عزای سرور و سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین (ع) و اصحاب باوفای ایشان با تشکیل دسته‌های عزای شام غریبان همراه با اسرای دشت کربلا برای غربت شهیدان و اسیران عاشورا سوگواری کردند.

دلباختگان اهل بیت (ع) در استان مرکزی برای مظلومیت اسرایی سوگواری کردند که سپاه دشمن بعد از شهادت بستگانشان ، آنها  را از خیمه‌ها بیرون کردند و خیمه‌ها را آتش‌ زدند و در این هنگام بود که زنان علاوه بر غم اسارت با دیدن شهدای خود شیون و زاری می‌کردند.

شام غریبان کم و بیش مانند یک مجلس روضه است، با این تفاوت که در این جلسه، چراغ روشن نمی‌کنند و با افروختن چند شمع، روشنی کمی به مجلس می‌دهند و دسته‌های عزادار، عَلَم و کتل برنمی‌دارند و زنجیر نمی‌زنند، بلکه با صفوفی نسبتا منظم به عزاداری می‌پردازند.

در این سوگواری از کودکان و نونهالان برای تمثیل واقعه عاشورا استفاده می‌شود و نوحه خود را آرام و بی‌سروصدا می‌خوانند؛ این مراسم یادآور آوارگی اهل بیت امام حسین (ع) و اسیران و کودکان بازمانده از کربلا است که در غروب عاشورا، بی‌پناه در تاریکی شب، در بیابان کربلا به سر می‌بردند.

شام غریبان به معنای شب ِ مردم غریب و دورافتاده از یار و دیار آمده است و در مرثیه‌ها، به غروب آفتاب روز عاشورا و سوگواریِ شبانه در شب یازدهم محرم، شب بعد از عاشورا گفته می‌شود و  واژه غریب برای کسی که بی یار و یاور مانده است استفاده می‌شود.

غروب عاشورا بعد شهادت امام حسین (ع) عمربن سعد به همراه خولی و شمر و دیگر سپاهیان یزید سر سیدالشهدا (ع) را به همراه سر‌های یاران و خاندان او نزد ابن زیاد حاکم یزید در کوفه فرستاد و خود با جمعی از لشکریانش شب را در کربلا ماند و روز بعد نزدیک ظهر پس از دفن کشتگان سپاه یزید، بدون توجه به بدن شهدای دشت کربلا اسرای اهل بیت امام حسین (ع) و دیگر بازماندگان را به سمت کوفه برد.

نقل است که در شب یازدهم محرم که شام غریبان بود، حضرت زینب (س) نماز شب خود را ترک نکرد؛ اما به سبب ضعفی که او را فرا گرفته بود، نماز را نشسته خواند.